رویکرد جرم شناسانه به جرایم شرکت های تعاونی

پیدایش شرکت های تعاونی به اوایل قرن نوزدهم میلادی در انگلستان برمی گردد و این نهاد از آن جا به سایر کشورها انتقال پیدا کرده است. در ایران سابقه ی شرکت های تعاونی دارای قدمت طولانی می باشد. یکی از جلوه های بروز و ظهور بزهکاران اقتصادی در کشور ایران شرکت های تعاونی است که به جولانگاه بزهکاران مبدل شده است وبه نظر می رسد جرایم شرکت های تعاونی از حالت خَُرد خارج شده و در ردیف جرایم اقتصادی کلان مانند:جرایم یقه سفیدها و جرایم اشخاص حقوقی قرار می گیرند. به دلیل عدم آگاهی آحاد مردم از عملکرد شرکت های تعاونی و سوء استفاده از منابع دولتی با اقداماتی از قبیل آگاه سازی افکار عمومی و کارکنان نظام عدالت کیفری،نظارت مستمر و منظم بر شرکت های تعاونی در کنار تدابیر کیفری(جرم انگاری ، کیفر انگاری،پیش گیری و کنترل کیفری و غیر کیفری) می توان جرایم این شرکت ها را کنترل نمود. خلأها و نارسایی های قانونی می تواند بر عملکرد نظام عدالت کیفری تأثیر نامطلوبی داشته باشد و منجر به کاهش کارایی نظام عدالت کیفری گردد و منجر به افزایش جرایم شرکت های می گردد که از نتایج پژوهش حاضر چنین برمی آید که جرایم شرکت های تعاونی عمدتاً با نظریه معاشرت های ترجیحی ساترلند قابل تبیین و انطباق است و از منظر پیشگیری نیز بهترین مدل جهت پیش گیری از جرایم شرکت های تعاونی،پیش گیری اجتماعی است که به تفصیل به آن پرداخته شده است.